We zagen het hier al vaker: Indiërs zijn niet altijd gekleed conform de temperatuur. Of beter: ze kleden zich anders dan in onze Westerse ogen handig zou zijn. Met name de combinate overhemd en wollen spencer doet het erg goed bij de mannen. Vrouwen dragen regelmatig nog een vest over hun sari of salwar khameez. Intussen proberen wij ons zo luchtig mogelijk te kleden en tegelijkertijd geen onnodige lichaamsdelen te tonen. We zoeken een combinatie tussen respectvol en comfortabel.
We vroegen aan een man in ons guesthouse naar het waarom achter de wollen spencers en dikke truien. Hij antwoordde verzuchtend dat het doorgaans in november zo'n 10 graden kouder is en dat dit normale kleren zijn voor november. Achteloos vertelt hij dat de seizoenen wat in de war zijn de laatste jaren. Dat dit jaar het regenseizoen uitbleef en dat het na de eigenlijke regentijd ineens onophoudelijk begon te regenen. Ik gooi de term Global Warming op tafel en de man begint tegen te sputteren. Nee, daar kon het niet aan liggen.
Diezelfde ontkenning kwamen we in Bikaner tegen. Achter het guesthouse werd een stapel plastic verbrand. De eigenaar wuifde de problemen weg, zo erg kon zo'n fikkie niet zijn, toch? Nee, als hij de enige was in de stad, was het inderdaad niet zo erg. Maar waar je 's ochtends ook loopt, overal smeulen stapels afval na. Overal hangen duizeligmakende dampen, als je te dichtbij komt.
Als we in de winkel een plastic zakje afslaan met als reden dat er al genoeg plastic is op straat, worden we meewarig aangekeken. Zo'n tasje is toch heel handig? Of als we in een rickshaw een shawl voor onze neus en mond slaan tegen de zwarte uitlaatgassen van het verkeer om ons heen, overal worden we aangekeken. Als we na een dag in de stad onze neus snuiten komt er zwarte troep uit, dat kan niet gezond zijn.
Global Warming bestaat niet in dit land. Het is een probleem van het westen, niet van de Indiërs. Hier hebben mensen meer zorgen over of hun kinderen wel naar school kunnen, zorgen om 's avonds een voedzame maaltijd op tafel te krijgen en zorgen om de dure medicatie die een zieke oma nodig heeft. Maar intussen klagen ze hier wel over de dalende waterputten in deze woestijnregio (een meter per jaar!), over het uitblijven van de regen en het stijgen van de temperatuur.
Het is allemaal wat dubbel en ingewikkeld te begrijpen. Thuis doe ik hard mijn best milieubewust te leven en hier worden dagelijks enorme stapels plastic achteloos in de fik gestoken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten