Varanasi is heilig, spiritueel, vol met wierook, vol met saddhu's, kleine tempeltjes en offerbloemen.
Varanasi is viezig, smerig, het stinkt en de rivier is sterk vervuild.
Ik weet niet wat ik ervan moet vinden. Het is bizar dat je het ene moment geniet van een zoete verse lassi en dat er twee seconden later een stinkend lijk door de straat gedragen wordt. 's Ochtends lopen we langs de rivier in het allermooiste ochtendlicht richting het noorden, waar we zo tegen de vlammende brandstapels aan lopen. Mensen wassen hun kleding in het vieze rivierwater en baden er daarna zelf in. Ik vraag me af of ze er echt schoon van worden, of dat alleen hun zonden of andere negatieve elementen met het zeepwater weggespoeld worden. In de straten wordt een kleurrijke groentemarkt gehouden op houten platen vlak boven het open riool. De vele koeienstront ligt ruim uitgesmeerd over de straten en vlak ernaast zijn mooie winkeltjes te vinden. Langs de rivier wordt elke blanke toerist aangeklampt voor boottochten, offerbloemen of dubieuze donaties voor een saddhu. Tien meter van de rivier is de binnentuin van het guesthouse een groene oase van rust.
Varanasi is een stad van uitersten. Van hele extreme uitersten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten