Gamcheon, verborgen parel van Busan

Pedro (eigenaar van het hostel in Gwangju) tipte me over deze kunstzinnige wijk van Busan. Een dag later kwam eenzelfde tip via Instagram binnen. Hier moest ik heen.

Tijdens de Korea oorlog in de jaren '50 kwamen er veel vluchtelingen naar deze relatief veilige regio, er werden goedkope huizen gebouwd voor de arme bevolking. Tot enkele jaren geleden bleef dit een van de minder bedeelde wijken van Busan. Tot de stad geld beschikbaar stelde. Er werden kunstenaars binnen gehaald, kunstwerken geplaatst, er werd behoorlijk geverfd en opgeruimd.

Tien haltes met de metro naar Toseong en vervogens tien minuten met minibus 2-2 'tot de weg niet hoger gaat, dan moet je eruit', zoals Pedro zei. Ja, ook bushaltes zijn hier alleen in het Koreaans...
Ik dwaalde rond. Er zijn galerieën, fotoreportages en kunstenaarsateliers die je kunt bezoeken. Er is een netwerk van steegjes om in te struinen, op straat zijn veel kunstwerken te zien en ik vond er vooral veel gesloten cafés en kleine buurtwinkels. Ik zag mooie dingen, kleuren, bijzondere kunstweken en had een fijne ochtend.
Maar ik zag ook een wijk op het randje van commercialisering. Naast de bushalte was een keet neergezet met een schuifraampje waar voor 2000 won plattegronden in vier talen verkocht werden. Er worden regelmatig films opgenomen in de steegjes en de wijk profileert zich op borden als 'Gamcheon Culture Village'.

Nog even en Lonely Planet komt met een vermelding, nog even en je kunt er Gamcheon sleutelhangers en koelkastmaneetjes kopen, nog even en de eerste Koreaanse koffieketen opent er zijn deuren. Nog even en het is gedaan met de rust.