woensdag 23 april 2014

Hallo Manila!

Gruwelijk, wat een hitte! Dat was de eerste gedachte toen ik uit het luchthavengebouw kwam.
Het is ruimschoots boven de dertig graden en er waait een warme föhn door de palmbomen. Verkoelend is het absoluut niet.

Het tweede wat me opviel was dat je hier nergens binnenkomt zonder portier. Bij het winkelcentrum staat een portier om de deur te openen, bij de supermarkt staat een portier, bij het restaurant krijg ik de kans niet de deur te openen, voor elke parkeerplaats staat iemand om de boel te regelen en voor elk hotel (behalve mijn hostel) staan volledig uitgedoste portiers. Sommigen lijken een wapen bij zich te hebben, waarom?
Ik ben duidelijk niet in de meest veilige stad ter wereld. In het hostel werd me op het hart gedrukt 's avonds in het donker niet alleen de straat op te gaan en sowieso geen onnodig dure dingen mee te nemen overdag. Dus.
Het geeft mij allemaal een gevoel van schijnveiligheid. Natuurlijk neem ik het advies aan en hou ik er rekening mee, maar ik vraag me af of al die portiers echt effect hebben?

Het derde opvallende waren de vele Westerse mannen van middelbare leeftijd in gezelschap van een jonge Filipijnse vrouw. In de supermarkt alleen al vier stellen en op straat hoef je maar even stil te staan en om je heen te kijken om ze te kunnen tellen. Ik wil er niet direct een waardeoordeel aan hangen, dus ik denk er nog even over na.

Dit alles typ ik terwijl ik nageniet van de eerste echt lekkere vegetarische maaltijd sinds ik van huis vertrok. Corner Tree House in Makati wordt mijn vaste stek de komende dagen. Ik had spinazie-feta minikroketten, een salade van quinoa met sla, groene asperges, nootjes en citrusdressing en een groot glas vers mangosap met Annie Lennox op de achtergrond. Heerlijk! Het lijkt in de verste verte niet op het Filipijnse eten, maar lekker was het wel. En om eerlijk te zijn kwam die Koreaanse bibimbap mijn neus wel een keer uit...

De plannen: ik heb hier vijf nachten om wat te acclimatiseren. Erg veel is er niet te zien in Manila, dus ik kan eens rustig nadenken hoe ik de komende 45 dagen in dit land ga vullen.

1 opmerking: