woensdag 30 april 2014

Ooit een Filipijns restaurant gezien?

Of een kookboek over de Filipijnse keuken?
Nee? Dat zegt al genoeg, toch?

Filipijns eten is niet om over naar huis te schrijven. Het bestaat hoofdzakelijk uit vlees met rijst en zout. Veel zout, veel vlees, veel rijst. Het lijkt wel of men koken helemaal niet leuk vindt, een dagelijkse verplichting waar men zo snel mogelijk klaar mee wil zijn.

Het Filipijnse ontbijt bestaat uit rijst met ei (in het hotel hier in Baguio is er keuze: 'fried or scrambled') en 'iets' naar keuze. Dat 'iets' is een waslijst waar je één ding uit mag kiezen: gedroogde en gezouten reepjes vlees, gezouten vis, hotdogs, smac/spam en meer dingen waar ik geen zin in heb om half acht 's ochtends.

Lunch en diner bestaan uit maaltijden waarbij vlees het hoofdingrediënt is. Maandag had ik adobo, iets met kipstukken (in de breedste zin van het woord) in sojasaus en azijn. Gisteravond had ik kare-kare, een stoofpot van restjes taai rundvlees (inclusief ingewanden) in pindasaus en wat sumiere reepjes groente. Op straat zag ik boven een vuurtje stukken varkenshuid geroosterd worden, mensen stonden er voor in de rij... Voor voedselvergiftiging hoef je hier niet bang te zijn, alles wordt dusdanig lang gebakken dat alle leven (en smaak) eruit is. Gruwelijk taai vlees krijg je dan.
Ik heb het vermoeden dat alle gangbare delen van een dier worden geëxporteerd,  zodat alleen de ingewanden, botten, staarten en de rest overblijven voor de binnenlandse markt. Een andere reden kan ik niet bedenken.

Thuis eet ik voor 95% vegetarisch, maar dat is buiten Manila een onbekend concept. Om in deze zes weken geen continue rammelende maag te hebben of vitaminetekorten op te lopen moeten die vegetarische principes tijdelijk aan de kant. In elk geval voor een paar dagen per week. In Korea kon ik dit nog oplossen door in de hostels zelf te koken, maar hier in de Filipijnen slaap ik in gewone hotels en guesthouses zonder gemeenschappelijke keuken. Helaas.

Ten slotte mogen jullie zelf een plaatje googelen van de grootste Filipijnse delicatesse: balut. Een gekookt ei (eend of kip) met daarin een half ontwikkeld kuikenembryo. Ik heb de afgelopen week één keer mogen aanschouwen dat iemand een hap nam. Mijn eetlust was direct weg. Om eerlijk te zijn: een gemiddelde Filipino zal ook niet staan te springen bij het zien van een Hollandse haring, maar toch...

Dus: mocht iemand in Europa per ongeluk tegen een Filipijns restaurant aan lopen: ik zou er nog eens heel goed over nadenken.

3 opmerkingen:

  1. Ieuwllllll......Ik heb medelijden met je. Jakkes. Getverderrie. Kippenvel. Brrrrr.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Owww, lekker eten is er dus niet bij deze reis. Wat jammer.
    Ik lees op wiki dat Balut een delicatesse is, dat nu ook in restaurants wordt geserveerd. Het heeft een hoog proteinegehalte en is geslachtsdrift opwekkend. Misschien toch maar eens proberen dan? :D

    BeantwoordenVerwijderen
  3. We hebben sinds een jaar een Filipijns restaurant in Nederland en ik raad iedereen zeker aan hier eens te gaan eten. veel gerechten die je hier opnoemt zijn daar te verkrijgen (balut niet) maar het vlees wordt hier normaal gebakken waardoor het echt heerlijk smaakt!
    baryo pilipinas heet het

    BeantwoordenVerwijderen