Sommige eetgelegenheden vergeet je nooit meer. Je zou willen dat ze bij je om de hoek zaten en je er elke dag langs kon gaan. Of dan toch minstens eens per week.
Dat minuscule cafeetje in het besneeuwde Stockholm, waar je pure chocolademelk dronk naast de open haard. Dat biologisch vegetarische eetcafe in het vleesminnende Estland. Of dat kleine, ietwat vieze eethuisje in het centrum van het Indiase Jaipur waar ze de lekkerste curry's en lassi hadden.
Vandaag vond ik weer zo'n plek. Met dank aan Instagrammer @candyreyes, een Filipijnse vrouw die een schat aan dit soort alternatieve adressen heeft en ze graag deelt met anderen. Via haar vond ik ook het kleine hostel in Manila en een kunstzinnig guesthouse in Puerto Princessa waar ik volgende week heen ga. Het Gaia Cafe is twintig minuten lopen buiten Sagada, aan het eind van de verharde weg, iets voorbij de Sumaging grotten. Een houten hut op palen tegen een helling, aan twee zijden omgeven door hoge naaldbomen en aan twee zijden prachtig uitzicht over de rijstvelden in de vallei. Alles is van hout gemaakt en versierd met prachtige handgemaakte hangers van stof en kralen die zachtjes tingelen in de wind.
De menukaart is strikt veganistisch (slechts een enkel vegetarisch gerecht). Er wordt geen cola geschonken, alles is gemaakt van lokale producten, zonder pakjes, zakjes of andere onnatuurlijke dingen. Je eet hier met de seizoenen mee, zowel Westerse pasta en salade als Filipijnse gerechten in een veganistische uitvoering. Je vindt hier geen plastic rietjes, geen ingrediënten uit blik en je mag alleen restjes meenemen als je een eigen bakje aanlevert. Beneden woont een varken dat de overige restjes moet delen met de composthoop.
Ik begon met verse citroengras thee (dat groeit hier veel) en ging na een uurtje verder met 'Vegetable Chips with Black Bean Dip', 'Potato Salad with Cashew Dressing' en een zoet sapje van wortel, citroen en notenmelk. Waar ik de afgelopen weken gewend begon te raken aan zout en smakeloos eten, is dit eten vandaag echt een verademing!
Dan is er nog de Craft Shop. Een kleine ruimte in het midden die dienst doet als winkel vol handgemaakte producten door kleine gemeenschappen uit de Cordillera regio. In één woord: wow! Ik had alles wel mee willen nemen, zo mooi! Handgebonden boeken, geborduurde geweven kussens, homemade pindakaas en (veel te grote verpakkingen) citroengras voor de thee. Ik heb het beperkt tot de aanschaf van een geweven hoofdband, prima tegen de scherpe zon.
Toen de lucht om half 3 begon te betrekken en de dagelijkse regenbui dreigde los te barsten, werd het tijd om weer terug naar het dorp te lopen. Met een nieuwe fijne plek erbij in mijn herinneringen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten