vrijdag 30 mei 2014

Paradijs, deel 2

Het is bijna onwerkelijk om hier in een bangka door een archipel vol onbewoonde eilanden te varen. Eilanden van hoge karstrotsen steken boven zee uit, op de toppen begroeid met bomen. Kleine parelwitte zandstranden liggen uitnodigend langs de zee die alle denkbare kleuren tussen blauw en groen laat zien. En dan die zee zelf: af en toe zwemt er een grote schildpad voorbij en boven de riffen waar we stoppen om te snorkelen, zwemmen alle gekleurde vissen uit Finding Nemo onder me door. Sommige soorten zijn zo nieuwsgierig, dat ze je bijna aanraken.

Het anker werd uitgegooid in prachtige lagunes en bij verborgen stranden. Veel plekken zijn niet te bereiken met een fotocamera zonder waterdichte behuizing, dus jullie moeten het doen met mijn omschrijving. Een aantal keer gaan we voor anker op plekken waar op het eerste gezicht niet veel meer is dan rotsen en zee, maar als we dan van boord springen en achter de gids aan zwemmen door een smalle opening in de rotsen, is daar ineens een adembenemend blauwe lagune of goed verstopt zandstrand.
Rond lunchtijd gaan we van boord op een verlaten strandje. De bemanning van de bangka maakt een kampvuur en roostert hele vissen, uit de boot komen bakken met koude rijst, rauwkostsalade, watermeloen, ananas en mango's. Intussen nemen we als toeristen nog maar eens een frisse duik (het zeewater is zo'n 29 graden, niet echt fris gelukkig) en spreiden een pareo uit op het witte zand om nog bruiner te worden. We slaken collectief een diepe zucht als de bemanning na anderhalf uur aankondigt dat we verder varen. Het is hier zo mooi... waarom verder varen? Omdat er nog meer moois is, aldus de kapitein!

En zo gaat het hier. Steeds als je denkt de mooiste plek gevonden te hebben, komt er een nieuwe nummer één voorbij. Elke keer denk ik dat het niet nog mooier kan en elke keer moet ik die gedachte weer bijstellen. Het is soms net als in een hele mooie droom, maar dan zonder het moment dat je waker wordt. Het is hier echt.

De betonnen jungle van Manila lijkt eindeloos ver weg, om het maar niet te hebben over het geasfalteerde Nederland en de grijze Noordzee.
Ik hoop dat deze archipel nog jaren verstoken blijft van lelijke gebouwen en expansiedrift van de mens...

1 opmerking:

  1. Wow, wat is dit mooi!
    En wat heerlijk dat we op afstand mee kunnen genieten met jou.

    BeantwoordenVerwijderen