Van Vigan naar Sagada of Banaue?

Hemelsbreed liggen deze plaatsen amper 200 kilometer uit elkaar, maar in de praktijk ben je twee dagen kwijt om van A (of V) naar B te komen.

Na een aantal dagen in Manila en een paar dagen in Baguio, ging ik donderdag naar Vigan. De eerste dagen van mei bleek de jaarlijkse feestweek, dus ik viel met mijn neus in de boter. Afgezien van het feit dat alle hotels volgeboekt waren en ik genoegen moest nemen met een derderangs kamer en dito sanitair (Vigan Hotel is dus een afrader, mocht iemand er ooit in de buurt komen). De festiviteiten waren leuk om mee te maken, ik zag dansparades en een paardenkoets optocht, een markt met handgemaakte meubels, een fonteinshow en luisterde in mijn bed naar valse karaoke op het plein. Dit alles tegen het decor van een kleine Spaanse koloniale stad met oude straatjes en huizen. Ja, Vigan is absoluut een aanrader, ook zonder feest.

Maar toen: ik wilde eigenlijk naar Sagada. Een dorpje in de bergen, waarvoor ik sowieso eerst vijf uur in de bus naar Baguio terug moest om daar te overnachten. Ik wist dat de weg tussen Baguio en Sagada als 'slecht en gevaarlijk' bekend stond, maar in een fatsoenlijke bus en bij droog weer zou ik die kant op durven. Voor mensen zonder hoogtevrees: google eens op plaatjes van 'Halsema Highway'. Voor alle anderen: vergeet deze informatie.

Nadat ik zondagmiddag in Baguio weer een kamer had geregeld in het Village Inn, besloot ik een kijkje te gaan nemen bij de busmaatschappij die naar Sagada ging. Ik zag roestige bussen zonder airco. De prijs was er ook naar, te goedkoop als ik eerlijk ben. Tel daarbij op dat mij in het hotel is verteld dat het de laatste week veel en hard heeft geregend in de bergen. De weg kon dus overspoeld zijn met modder en stenen, wat behalve dat het gevaarlijk is, ook veel extra tijd kost op een rit die toch al minstens 8 uur duurt.

Tijd voor optie B: eerst naar Banaue en van daaruit eventueel naar Sagada (over een andere weg).
Ik vond midden in het centrum van Baguio een kleine parkeerplaats met de overmoedige naam 'KMS Bus Terminal'. Een parkeerplaats waar plek is voor een grote bus en een kleine minibus, een hokje met de naam 'office' en een tv waar een bankje voor staat met een bordje 'waiting room'. Het was niet veel, maar de twee bussen zagen er prima uit. Ik kocht een kaartje voor maandagochtend, om 8 uur naar Banaue.

Maandagochtend 7.15h was ik weer bij KMS terug, bepakt en bezakt. Ik wapperde met mijn reserveringsbriefje en iemand wees op een klein minibusje. "Banaue?" vroeg ik, wijzend op het busje. De man knikte en propte mijn rugzak achterin. Er bleken voor vandaag maar negen reserveringen te zijn, dus besloten ze het kleinste voertuig uit hun wagenpark in te zetten: een Toyota busje met 10 zitplaatsen achterin. Om kwart voor acht vertrokken we en slingerden oostwaarts over een niet al te brede bergweg naar Bambang. Niet overal vangrail, stukken zonder asfalt, veel duizelingwekkende dieptes en vallende rotsblokken. Volgens de chauffeur was deze weg veel beter dan de Halsema Highway, want dat vond hij toch maar een enge weg... ik was acuut blij dat ik niet naar Sagada ging. En ik was blij dat ik niet in zo'n logge bus zat.

Vanaf Bambang kwamen we op de Pan Philippine Highway. Stel je daar vooral niet teveel bij voor. Deze verruilden we voor de Mountain Province Road en na nog wat klimmen, bochten, hobbels en obstakels kwamen we iets na 14.00h in Banaue aan. Twee uur eerder dan gepland, geen idee wie die planningen maakt... Maar oh wat een mooie rit was dit zeg! De bergen zijn enerzijds ontzagwekkend ruig en tegelijkertijd ogen ze zachtaardig door groene tropische begroeiing. Dit was een rit om nooit te vergeten.

Na wat rondkijken bij verschillende hotels, ben ik in de Sanafe Lodge beland. Het gebouw lijkt op een Zwitsers houten chalet, alleen de tropsiche bloemen verraden de locatie. Het is er rustig, dus ik heb de dorm voor mezelf en er kon wat van de prijs af. Het hotelrestaurant heeft onwaarschijnlijk mooi uitzicht over de wereldberoemde rijstterrassen van de Ifuago regio (morgen een foto, beloofd), plus een aardige menukaart. 

Ik denk dat ik me hier best een tijdje kan vermaken, Sagada loopt niet weg.