I ♥ KL

Maandag werd ik aangesproken door iemand van de receptie. "Jody, heeft iemand jou al een stempelkaart gegeven?" Stempelkaart? Vertel! Omdat ik langer dan drie nachten gereserveerd had, kreeg ik een stempelkaart. Een stempel per nacht. Bij zes stempels is de kaart vol en krijg je een gratis overnachting, direct of over een paar weken of volgend jaar. Wanneer het mij uitkomt. Nouja... zo komt het dus dat ik een volle week in KL blijf.

De indruk die ik na twee dagen hier had, was dat het vooral een grote chaos is. Overal zijn werkzaamheden, er worden in rap tempo nieuwe gebouwen uit de grond gestampt en het verkeer raast 24 uur per dag door het rode licht. Maar nu ik hier iets langer ben, zie ik logica in de puinhoop. Georganiseerde chaos, dat is wel een juiste omschrijving. Daarbij is het hier altijd ruim boven de 30 graden met een luchtvochtigheid die torenhoog is, lekker zweterig dus.

Ik vermaak me hier prima. Ik heb nog geen foto van de Petronas Twin Towers (ondanks dat ik er maandagavond recht onder was, twee verdiepingen onder de grond), maar ik heb al wel heel veel andere mooie dingen gedaan en gezien.

Het Textielmuseum en het Islamic Arts Museum (IAMM) zijn beiden erg de moeite waard. De eerste is ook nog eens gratis, dus al zou je alleen willen afkoelen in de airco dan is dat ook een optie. Voor het IAMM een tip: ga er niet lopend heen. Ik dacht dat het wel kon -het was tenslotte nog geen twee kilometer- maar er ontbraken behoorlijk wat oversteekpunten op de rondweg, de enige optie was een amper verlichte voetgangerstunnel waar niemand liep. En de route ging verder dwars door een parkeergarage, ook niet heel logisch. Terug met de taxi ging dan weer perfect.

Verder dwaalde ik rond in grote shopping malls in Bukit Bintang. Pavilion, Lot 10, Sungei Wang, etc. Elk gebouw heeft zijn eigen sfeer en soort winkels. Ik probeerde de verschillende foud courts, waarvan die in Pavilion tot nu toe mijn favoriet is. Ik liep door Chinatown, wat naar mijn idee een grote 'tourist trap' is, Jalan Petaling in elk geval. Er zijn een paar goede eetstalletjes waar je voor 5 ringgit een kom noodles hebt, maar verder heb ik in andere steden mooiere Chinatowns gezien. Ik ontdekte de 'pasar seni', central market, met zijn vele batikwinkels en mijn vaste fruitstalletje voor de deur (500 gram ramboetans voor 4 ringgit!). Ik had verwacht veel af te moeten dingen, maar alles was voorzien van een 'fixed price' (hoewel ik vermoed dat er uiteindelijk ook over de fixed price nog wel te praten valt).

Maandagavond sprak ik af met Instagrammer @atikahtan, we volgen elkaar al een jaar op Instagram en ze stond erop om mij hier in 'haar stad' ABC te laten proeven. We ontmoetten elkaar in de Suria KLCC mall, recht onder de Petronas Towers. In het food court aten we eerst 'nasi lemak' en sloten af met ABC, ook wel 'ais kacang' genoemd. Schaafijs (ais) met gekleurde siroop, pinda's (kacang), stukjes fruit, maïs en kokos. Niet verkeerd. Absoluut niet verkeerd.
En het was natuurlijk heel leuk om wat tips uit eerste hand te krijgen. Atikah is moslima en mijn 'grootste zorg' (relatief, heel relatief) was hoe het reizen straks tijdens de ramadan gaat. Ze wist me te overtuigen dat ik echt overdag nog wel kan eten bij de vele Chinese en Indiase restaurants en dat er 's avonds vaak speciale markten gehouden worden voor het breken van de vasten. Alleen rondom Idul Fitri (suikerfeest) adviseerde ze op voorhand ergens overnachtingen te reserveren. Ik neem haar vele tips zeker mee.

Voor wat frisse lucht ging ik zondag naar Lake Titiwangsa, een meer met een park eromheen en prachtig zicht over de skyline van de stad. Woensdag nam ik de trein naar de Batu Caves. Grotten met een groot standbeeld van een hindoegod, weetikhoeveel traptreden omhoog, stelende aapjes (en van die toeristen die ze eerst voeren en daarna jammeren dat de aap hun dure zonnebril heeft gejat *zucht*). 

Vandaag staat in het teken van 'missie postkantoor'. Ik heb twee grote enveloppen met souvenirs van de afgelopen 7 weken en een Lonely Planet van de Filipijnen, die moeten verscheept naar Nederland. Daarna komt 'missie busticket' op het grote Pudu Sentral busstation, morgen ga ik de stad verlaten voor de koele bergen.

Misschien moet ik vanavond toch nog even naar de Petronas Towers voor een foto in het donker. KL verlaten zonder de torens gezien te hebben is net als Parijs verlaten zonder de Eifeltoren te zien...