Sommige plaatsen voelen als thuis, Melaka is daar zeker één van. Ik ben hier nu een week en ik wil eigenlijk nog niet weg. Niet dat er zoveel te zien is hoor, met een dag ben je wel door de 'attracties' heen.
Het is hier vooral de sfeer. De rust die over het centrum valt als de weekendtoeristen uit Singapore zondagavond naar huis zijn. Die kleine eethuisjes waar je zo aan voorbij loopt. Die Chinese meneer die mijn hand wilde vasthouden om te bidden voor de Nederlandse slachtoffers van MH17. De vele galerieën en ateliers vol mooie dingen. De nieuwsgierigheid waarmee je benadert wordt als mensen door hebben dat je langer dan de gemiddelde één of twee nachten blijft. Het vele lekkere eten hier (ok, die rare 'satay celop' was niet zo'n succes) en de fruitkraam op de hoek.
Melaka is thuis. Overzichtelijk, geen chaotisch verkeer, alles wat ik nodig heb is binnen loopafstand te vinden. En niet te vergeten een fijn guesthouse, want uiteindelijk valt of staat een reis met de plek waar je slaapt. Roof Top Guesthouse was perfect. Overal groene planten, inclusief sanseveria's. Een fijne dorm waar ze met gemak 10 personen konden laten slapen, maar waar slechts vier eenpersoonsbedden stonden. Er kwamen -en gingen- gezellige roommates. Een dakterras met nog veel meer planten, plus tafels en stoelen natuurlijk, en speciale ruimte om je eigen was te doen. Een ruime keuken en woonkamer met gratis thee, koffie, fruit en elke middag een nieuwe schaal verse cakejes/brownies/muffins.
Thuis. Dat is het hier. Ik zou hier best langer kunnen blijven, dat gaat geen pijn doen. Ironisch genoeg ga ik straks met de bus naar Kuala Lumpur terug, naar het BackHome hostel. Mijn andere thuis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten