Sorry, het begint nu vast te vervelen om wéér strandfoto's voorbij te zien komen. En opnieuw te moeten lezen dat ik met mijn e-reader aan het strand lig, de lekkerste verse sapjes drink of een shawl brei op de veranda voor mijn bungalow. Helaas, veel meer kan ik er niet van maken deze laatste Indonesische weken.
Elke avond zie ik de zon opnieuw langzaam in de zee zakken, weer een dag die overgaat in nacht. Het lijkt wel of de tijd hier harder tikt dan toen ik net in Zuid Korea was. Alsof de zonsondergangen elkaar hier sneller opvolgen dan in de Filipijnen, toen ik nog vijf maanden reizen voor me had liggen. Over een week vlieg ik naar Bangkok, de laatste halte op deze reis. Ik zou best nog langer in Indonesië willen blijven, geen probleem. Helaas is mijn 60 dagen visum volgende week op.
Dus ik geniet deze laatste week op Nusa Lembongan, een rustig klein eilandje voor de kust van Bali. Geen auto's, geen werkende pinautomaat, geen postkantoor. Wat surfers, backpackers en dagjesmensen vanaf Bali. Geen grote aantallen meer, het seizoen is voorbij. Er kan weer onderhandeld worden over kamerprijzen en boottickets, aanbod genoeg. Ik vond een hele mooie bungalow bij Arya Inn (met airco en nachtlampje: blij met kleine dingen) en krijg als ik zes nachten blijf, de zevende gratis. Elke ochtend legt vrouw des huizes Eny volgens een zwijgend Hindoeïstisch ritueel een nieuw offerbakje voor mijn deur, waar de vogels zich even later op uitleven. Elke middag komt het manusje-van-alles langs met een bezem om uitgebloeide jasmijnbloemen van het gazon te vegen en een praatje te maken in half Engels, half Bahasa Indonesia.
Ik wandel elke dag een rondje, probeer bijna elke dag een ander restaurant (de topper voor een bio ontbijt met yoghurt en muesli: Bali Eco Deli!), dip mijn tenen elke dag even in zee en smeer intussen braaf verder met factor 30 zonnebrandcrème. Ik breng mijn was naar de buurvrouw en krijg zelfs het katoenen tasje eromheen gestreken en gevouwen terug, met een laag plastic folie eromheen (haha, het hele effect van mijn katoenen tas teniet gedaan). Ik verander mijn nagels van zeeblauw naar brandweerrood en drapeer mezelf aan het eind van de dag met een beker thee op de veranda.
Poeh. Zware laatste weken zijn het.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten