Soms...

Soms gaan de dingen niet vanzelf.
Het werd wel eens tijd ook, want de afgelopen drie weken gingen bijna te makkelijk.

Na KL, Cameron Highlands, Ipoh en Penang wilde ik de oversteek maken naar de oostkust en daar van noord naar zuid trekken tot Singapore, om via Melaka weer naar KL terug te keren. Vanuit Penang kun je eenvoudig een minibus boeken naar Kuala Besut, de vertrekhaven voor boten naar de Perhentian eilanden.

Eilanden, daar had ik wel zin in. Ik mailde wat rond, mailde nog wat verder naar pulau Kapas en kreeg overal te horen dat alles vol zat. Ehm... ohja, het is hoogseizoen hè. Zo heel veel accomodatie is er nou ook weer niet, dus op de bonnefooi aankomen werd me afgeraden. Intussen ging plan B in werking en stuurde ik ook een mail naar Kota Bharu, een kleine stad in het uiterste noordoosten. Ik sprak met mezelf af dat het eerste positieve mailtje de gelukkige zou zijn, eiland of stad.

In no-time mailde Zeck uit Kota Bharu terug. Zijn mailadres kreeg ik in het guesthouse hier in Penang, hij heeft een goede reputatie. Hij had een bed vrij in zijn nieuwe guesthouse, 12 ringgit (2,70 euro) per nacht. Ik mailde terug dat ik zaterdag zou komen, aan het eind van de middag want ik moest uit Penang komen. Alles in kannen en kruiken, voor heel even.

Donderdagochtend realiseerde ik me dat ik niet eens had gekeken hoe ik in Kota Bharu moest komen. Ik was er klakkeloos vanuit gegaan dat er wel een bus zou gaan. Na wat surfen op internet concludeerde ik dat er maar twee bussen per dag gingen, om 9.00h en 21.00h. Slechts 29 stoelen per bus, zo'n luxe 2-1 seater. Hup, gauw naar het busstation dan en een ticket kopen voor zaterdag!

Op het Sungai Nibong busstation was het een hele toer om überhaupt een loket te vinden dat tickets naar Kota Bharu verkocht. Eenmaal bij de juiste balie bleek dat voor zaterdag alles was uitverkocht. Vrijdagavond dan? Een nachtbus... vooruit. Nee mevrouw, ook vol. Zondagochtend, ja dat kon nog wel. Moest ik wel snel beslissen, want er waren nog vier stoelen beschikbaar. Print maar direct uit hoor, zondagochtend om 9.00h is prima.

Terug in het centrum mail ik in een hip café -met een glas ananassap naast me- naar Zeck: ik kom een dag later, is dat goed? Straks niet vergeten om hier in het guesthouse direct een nacht bij te boeken, voor alles volgeboekt is.

Wat zal ik eens gaan doen, vandaag en morgen? Er is nog een mooi uitzichtpunt, maar er hangt al dagen een verstikkende laag 'haze' (smog/nevel) over de stad, uitzichtbelemmerend. Cadeautje van bosbranden op Sumatra en zuidenwind. De fijnstof waarden bereiken inmiddels ongezonde getallen. Naar het strand zou kunnen, maar Batu Ferringhi is voornamelijk een aaneenschakeling van resorts langs een zee vol kwallen. Mwoah. Eigenlijk heb ik geen zin in verplaatsingen per bus, ik wil gewoon nog twee dagen door de stad slenteren en verborgen plekken ontdekken. Af en toe in een hip café neerstrijken, heerlijk eten bij een onaantrekkelijk eethuisje en onder de airco in mijn kamer een boek uitlezen.

Jippie, nog een dag extra in Penang! Geen straf, absoluut geen straf.