Een miljoenenstad zoals Azië er meer kent. Chaotischer dan Kuala Lumpur, veiliger dan Manila, minder ontwikkeld dan Singapore of Seoul en schoner dan New Delhi. Dat is Bangkok. Het is makkelijk om je rond te bewegen, makkelijk om een winkel te vinden voor datgene waar je naar zoekt, er is de hele dag lekker streetfood te vinden en mensen spreken verstaanbaar goed Engels.
Prettige stad. Maar dat had ik vast al gezegd.
Ik dwaalde door de Siam Paragon, Terminal 21 en Central World shopping malls. Kocht een rode bloemetjesjurk en gooide twee jurken-met-gaten weg. Ik vond mooie schriften, notitieboekjes en kaarten. Dronk zoete melkijsthee en at nog zoeter, kleverig schepijs. Ik vulde mijn toilettas aan met fijne producten bij Boots en vond een heuse muur vol breibenodigdheden in Paragon Department Store. Met Japanse wol keerde ik terug in het hostel.
Ik was ook nog even supertoerist. Wát Pho had ik nog niet eerder gezien, dus ik ging de grote, gouden, liggende boeddha bekijken. Verder heb ik de toeristenactiviteiten deze week beperkt tot het schrijven van ansichtkaarten.
And last but not least: ik maakte maandagmiddag een sierlijke smak op de grond. Met mijn hoofd op de grond, vraag niet waarom, het kwam kennelijk zo uit. Bril kapot, snee in mijn voorhoofd, sneeën in mijn handpalmen, snee in mijn knie. Dat was het zo'n beetje. Voor wat buitenlandse omstanders, inclusief Australische dokter, geneoeg reden om me naar het ziekenhuis te sturen. Aan hun gezichtsuitdrukkingen te zien, was mijn bloedende hoofdwond nogal eng. Ik had zelf geen idee hoe het eruit zag, echt pijn deed het niet.
De Australiër bood aan om mee te gaan en zo belandde ik op de Emergency Care van een superchique privé-ziekenhuis. Geen Aziatische kakkerlaktoestanden hier, dit was luxer dan welk Nederlands ziekenhuis ook. Ik mocht kiezen uit hechtingen of hechtstrips en koos voor de minst pijnlijke oplossing. Wie gaat zich nou vrijwillig laten hechten? Na wat smeren met betadine, water en doekjes werden er hier en daar grote witte pleisters geplakt en mocht ik naar de kassa. 75 euro voor een uur topzorg, waar is dat in Nederland mis gegaan?
Dinsdag moest ik van de dokter rustig aan doen. Dus ik installeer me op bed met thee, breiwerk en boek. Alleen even de deur uit om te lunchen, is het plan. Voor woensdag en donderdag zijn er nog geen plannen. Gewoon nog wat ronddwalen hier en daar. Vers fruit eten, ander streetfood testen, nog even genieten van Azië. Nu het nog kan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten