donderdag 2 oktober 2014

Dag Azië, tot gauw!

De zes maanden zitten er al op. Morgen vlieg ik naar Nederland. Morgen! Onvoorstelbaar.
Terug naar Hema en Albert Heijn, naar mijn naaimachine en keuken. Terug naar mijn fiets en naar georganiseerd verkeer. Zomaar wat kleine dingen die ik miste. Maar ik mis ze nog niet zo heel erg, ik zou nog wel een maand of wat verder kunnen reizen. Naar Taiwan, Japan of Hongkong.

Terug naar mijn eigen bed. Ik kan me er nog niets bij voorstellen. Het is te ver weg. Vreemde bedden zijn mijn eigen bedden geworden, met mijn eigen wekker en boek ernaast. Vreemde douches werden mijn eigen douche door simpelweg de inhoud van mijn toilettas uit te stallen. Overal had ik vaste cafeetjes en restaurants, waar het personeel me na een paar dagen herkende. Eetstokjes en vingers werden het nieuwe bestek. Thuis is overal waar het comfortabel is.

Azië was geweldig. Dit halve jaar was prachtig. Onvergetelijk. Bijzonder. En te kort.
Ik kan hele waslijsten maken van wat ik ga missen, te beginnen bij streetfood voor een euro, halverwege staat het zoete fruit en aan het eind de oprecht lieve mensen overal. Dan vergeet ik nog honderden andere mooie, leuke, fijne en goede dingen hier. Oh, en het klimaat natuurlijk.

En toch... er zijn ook dingen die in Nederland fijn zijn. Toiletpapier in de pot kunnen gooien zonder dat de riolering verstopt raakt. Geen zorgen om potentieel gevaarlijke muggen. Echte vegetarische maaltijden zonder stiekeme vissaus, verpulverde garnalen of kippenbouillon. Op Buienradar kunnen zien dat het over exact twintig minuten gaat regenen. Een warme douche wanneer ik maar wil. Autogordels. Elke 30 minuten een trein. Een ambulance binnen 10 minuten. Veilig kraanwater. We staan er in Nederland niet altijd bij stil wat we wél hebben.

Maar Azië en Europa zijn niet te vergelijken. De één is niet beter dan de ander. Ook niet slechter. We zijn allemaal mensen en maken overal het beste met wat er voor handen is. In de Filipijnen betekent dat koud douchen bij kaarslicht, in Nederland betekent dat het elektriciteitsbedrijf bellen als er geen stroom is. In Indonesië vertrekt de bemo chauffeur niet voor er genoeg passagiers zijn, in Nederland zijn we boos als de trein een kwartier vertraagd is. We handelen overal ter wereld met wat er beschikbaar is en weten overal wat we wel en niet kunnen verwachten.

De zon schijnt vandaag.
Laat ik er nog maar eens van genieten.
Het voelt bijzonder goed hier.
Morgen is nog heel ver weg.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten