Er is weer iets om naar af te tellen. Fijn.
Vorige week boekte ik samen met mama een ticket naar Dublin. Gewoon, omdat het maar 40 euro retour was, inclusief een kleine koffer én handtas. Achterlijk eigenlijk, een treinkaartje vol tarief van Amsterdam naar Maastricht is duurder dan onze vlucht naar Dublin. Ik klaag niet hoor, ik profiteer alleen.
Gisteren ging ik in de bibliotheek boeken halen over Dublin. Op herfstavonden als deze, als de wind de blaadjes rond het huis blaast, is het fijn om op de bank te bladeren in reisboeken. Om notities te maken van dingen die je écht wil zien en pubs en musea te vinden waar je écht heen moet. Om weg te dromen naar nieuwe bestemmingen.
Intussen zijn we in Nederland dus in de herfst beland. Azië lijkt elke dag verder weg. Ik brei mijn allereerste sokken, ze gaan zo vanzelf dat ik bang ben dat er iets mis gaat zonder dat ik het door heb. Ik wacht op een nieuw te-ingewikkeld-om-uit-te-leggen breiproject van designer Stephen West. Ik bekeek de nieuwe Markthal in Rotterdam. Ik dronk thee bij Opa, at appeltaart bij Oma en aaide het konijn van mijn zus.
Alsof ik nooit ben weg geweest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten